‘Bart, we moeten vergaderen met het team van BuurtLAB.’ zegt Edward. Samen zitten ze aan de koffie op het hoofdkantoor. ‘Vergaderen?! Man, in de afgelopen 15 jaar hebben we al 12 keer vergaderd. Denk je niet dat het wat te veel wordt?’ reageert Bart enigzins verbaasd.

‘Nou, ik denk dat Lianne, Randy, Mandy, Alpha, Lemuel, Annemieke, Sem en Evelien het fijn vinden om elkaar te zien, spreken en dingen te delen. Iets met neuzen in een bepaalde richting.’
‘Ik weet het niet hoor. Vergaderingen zijn voor mij vaak de slechste manier van overleg. Ze duren te lang , ik word er onrustig van en mensen vertellen amper wat hen echt bezig houdt.’ antwoordt Bart.

Edward schenkt nog maar eens een kop koffie in en houdt zijn mond. Dat is het beste. Als Bart dwars is, gaat dat de uren niet over.

Beide mannen zoeken de spullen bij elkaar voor activiteiten in Zevenkamp die middag. Ze gaan lekker wat doen. Dat past hen beter. Ze sjouwen de BuurtLABbus vol en Bart vertekt met de bus. Edward pakt de fiets.
Zo gaat het altijd.
Vaste patronen na 15 jaar.
Heerlijk.

In Zevenkamp komen volop kinderen, ouders en bewoners meedoen. De zon schijnt. De sfeer is goed. Iedereen is bezig. Bezig om de buurt van morgen een stukje mooier te maken. Bart zet de schouders eronder en maakt vele praatjes met mensen. Gewoon, tussen het bakken van de patatten, een goed gesprek.

‘Hey Ed, dit werkt toch veel beter dan vergaderen hoor! Mensen vertellen volop over de buurt, hun leven en delen zorgen terwijl we wat doen. Echt heel bijzonder.’

Edward zit in een strandstoel, hoort het allemaal aan en dan komt het binnen. Zomaar. Hij ziet het voor zijn neus gebeuren.
‘Dit is een methodiek man. Wat zeg ik, een interventie. We moeten hier iets mee.’
‘Nou, werk uit dan. Je zit toch in een luie stoel.’ roept Bart enthousiast.

Edward googlet wat. Er zal vast al wel iets bestaan dat hier over gaat. Een idee heb je nooit alleen.
En dan ziet hij het staan: Verdunde Ernst.

Verdunde Ernst.

Het raakt hem meteen. Wat mooi. Wat treffend.
‘Bart, het is Verdunde Ernst!’
‘Ja, doe maar. Klinkt goed man.’ zegt Bart.

Edward opent het kladblok op zijn telefoon en tikt meteen de boel uit. Zo gaat dat. In een flow.

‘Verdunde Ernst. Nee, wij hebben deze mooie term niet zelf bedacht. Hij komt uit de Presentiebenadering. Ere wie ere toekomt. Maar toen wij hem lazen en begrepen wat de achterliggende gedachte is, kwam hij goed binnen. Hij dekt de lading van wat wij doen als wij met mensen aan de slag zijn. Namelijk dat wanneer je samen iets doet, zorgen en meningen makkelijker gedeeld kunnen worden. Alsof je brein in een stand komt waardoor praten over wat je bezig houdt, makkelijker en ontspannen gaat.’

Verdunde Ernst.